فیلم «متری شیش و نیم» ساخته سعید روستایی اکران خود را در فرانسه آغاز کرده.روزنامه لوموند در شماره تازه‌اش به این فیلم پرداخته و نوشته که روستایی دومین فیلمش یک تریلر خارق‌العاده اجتماعی ساخته فیلمی کاملا متفاوت از آنچه سینمای غرب از سینمای ایران انتظار دارد. لومند ادامه داده:«هر روز نمی‌بینیم که فیلمساز جوانی از زیر سایه بزرگانی مثل عباس کیارستمی فقید، بیرون بیاید، اما سعید روستایی این کار را انجام داده. با ساختن یک فیلم اجتماعی که در پس آن شاهد جامعه‌ای هستیم که با مصرف شدید مواد مخدر به مرز فروپاشی رفته، فیلمی که آینه‌‌ایی روبروی حقیقت تلخ و بی‌رحمانه ایران امروز گرفته.»

سایت سورتی پاریس هم به مخاطبان خود تماشای این فیلم را پیشنهاد کرده و گفته:« در این فیلم سعید روستایی سویه فقیری از پایتخت ایران را نشان می‌دهد، با زاغه‌های اطرافش که ماده مخدر کراک آن را به تسخیر خود درآورده و یادآور مناطقی از پاریس است. فیلمی که ممکن است در انتها طولانی به نظر بیاید، با این حال با قدرت کامل به پایان می‌رسد.»

سایمون ریاکس منتقد سایت ecranlarge هم نوشته:«با معرفی و میزانسن هولناک افتتاحیه فیلم، حسی از اضطراب تمام نماهای فیلم را پرکرده است. در معادله‌ای که سعید روستایی در فیلمش ساخته، جایی برای اخلاقیات، یا معما نمانده، او جامعه‌ای به مرز انفجار رسیده را به ما نشان می‌دهد، که هر حرکتی می‌تواند مرگبار باشد. فیلم با اینکه شخصیت‌های معدودی دارد، تنش تحمل ناپذیری را استادانه با کمک زبان سینما به مخاطب وارد می‌کند.» این منتقد همچنین در ستایش بازی پیمان معادی را بُرّنده و تیز و بازی نوید محمد زاده رار پرحرارت دانسته.

ژرارد دلمور هم در نقدی در سایت فرهنگی chaosreign با دادن امتیاز ۴ از ۵ به این فیلم این اثر را یادآور آثاری مثل «ارتباط فرانسوی» دانسته است.

کارولین وی منتقد سایت ۲۰ دقیقه هم درباره این فیلم نوشته:«یکی از بهترین تریلرهای امسال از ایران آمده.» و در ادامه از حواشی و درگیری سازنده فیلم با سانسور گفته:«نگاه به شدت تاریک سعید روستایی خشم سانسور ایران را برانگیخته. اما تعلیق عمیق فیلم آن را جهانی کرده است، صحنه حمله پلیس به زاغه‌ها، بازجویی‌های خشن، سلول‌های زندان پر از آدم و اعدام‌های گروهی تصاویری است که تا سال‌ها بعد از نمایش فیلم، می‌تواند سوژه کابوس تماشاگران فیلم باشد.»

آئورین آلین منتقد سایت «سینما تیزر» هم با دادن امتیاز ۴ از ۵ در نقد خود نوشته: «سعید روستایی از همان لحظه اول با روایت به شدت پرانرژی‌اش، و تصاویری وحشی از خرابه‌های پر از معتادین کراک، و بازجویی‌های نفس گیر، مخاطب را درگیر فیلمش می‌کند.»

اتین سورین منقد روزنامه فیگارو هم در ستایش فیلم نوشته:«افتتاحیه پرتنش این فیلم به بیماران قلبی توصیه نمی‌شود. اثری که توسط سعید روستایی در ایران ساخته شده کمی یادآوار «ارتباط فرانسوی» است. از همان جنس ترکیب واقع‌گرایی و آدرنالین. و حتی بدبینی. استعاره‌ای کامل از جامعه‌ای که زنده زنده در حال دفن شدن است. یادآور فیلم L627 برنارد تاورنیه است که در آن هم مامورانی با دستان خالی علیه قاچاق مواد در پاریس می‌جنگیدند.»