از تماشای این میزان از لمپنیسم و عوامزدگی در قالب یک سریال نمایش خانگی تحت عنوان با مسمای «سیاوش» در شگفتی بسر می‌برم.
از اینکه سریال‌های متوسط و سطحی زیاد داریم، از اینکه طنزهای سخیف و بندتنبانی به وفور تولید می‌شوند، عادت کرده‌ایم اما این حد از ارائه خشونت عریان و زننده و ترویج مستقیم لات‌بازی و قهرمان‌سازی از قشر بی‌خاصیت و بیمار لمپن، جای تعجب و حیرت دارد.
از انجا که ببشترین مخاطب چنین سریال‌هایی را نوجوانان زیر بیست سال تشکیل می‌دهند تاثیر مخرب و ویرانگر انها بر اذهان نسل نوجوان فاجعه بار خواهد بود شاید هیچ جامعه‌ای چنین خود را به ویرانی و خشونت سوق ندهد که ما مشغولش هستیم.
نسل نوجوان پیش از انقلاب با آموزه های روانشناسانه و علمی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روبرو بود و از میان ان نسل باشکوه، انقلابی‌ها روشنفکران شاعران و فیلمسازان زیادی به جامعه پای گذاشتند و آثار ارزشمندی تولید کردند، اما نسلی که با چنین الگوسازی‌های مخرب و هولناکی رشد می‌کنند چه ارمغانی به بار خواهند آورد؟!!
آیا تصویب و تولید اینچنین تولیداتی بر حسب تصادف و سلیقه چند سازنده و نویسنده است یا بحث هدفمندتر از این‌هاست نمی‌دانم انچه می‌دانم این است که نسل نوجوان ما در حال فروپاشی روانی است و کسی نیست که به دادش برسد. نهادینه کردن خشونت و عوامانگی و لمپنیسم در جامعه جوان ما ترسناک به نظر می‌رسد و جامعه‌شناسان و روانشناسان همیشه خاموش و خنثای ما نیز مزید بر علت هستند. کسی به کسی نیست و این بسیار نگران کننده است.