مستند «سبالو» این روزها در هنروتجربه در حال اکران است.روزنامه آفتاب یزد یادداشتی به نویسندگی ساقی سلیمانی درباره ین مستند منتشر کرده که بخش هایی از آن را در ادامه می خوانید.

«کارگردان بوشهری در گام اول معرفی محمود بردک نیا نوازنده ی سازهای بادی و کوبه ای و به ویژه دمام است اما این می تواند تعریفی به شدت خلاصه از این اثر  باشد .

سبالو از نظر تکنیکی گام های بلندی برداشته که نمی توان از آنها به سادگی گذشت . اگر تکنیک در سینما را بخواهیم برای یک فیلم بررسی کنیم فیلم برداری ، صدا برداری و صداگذاری ، تدوین و کلیت و اجزای دکوپاژ مهم ترین ها خواهد بود که در سبالو کاملا در این بخش ها دقت و کاردانی عوامل به چشم می آید ، به چند نمونه به شکل موردی اشاره می کنم .

شروع درخشان فیلم با نمایی از بالا اما هدفمند از دریا و موقعیت سوژه است و روایت هم از زبان سوژه آغاز می شود و در اوج آرامش او میان آب پلان آغازین فیلم کات می شود . این پلان معرفی مختصر و مفیدی از آنچه در ادامه ی فیلم خواهیم دید به ذهن متبادر می کند ، آن هم شخصیتی آرام و در عین خال خروشان ، خلاصه ای از شخصیت محمود بردک نیا و سازش ، و در عین حال معرفی خلق و خوی بومیان و سیاهان بوشهر که حالا دیگر طی بیش از یک صده در دل هم حل شده اند و هم را با گرمی پذیرفته اند . 

ما با دوربینی آرام و با شخصیتی در حال تغییر از دوربین مواجهیم ، دوربین گاهی راوی است ، مثل وقتی که صرفا شاهد چگونگی سفر رفتن سوژه است ، گاهی گزارشگر است و در مدیوم این فیلم و به اندازه در مقابل کله های سخنگو قرار می گیرد که قرار است بیشتر موقعیت بومی و حرفه ای محمود را برایمان شرح دهند.

گاهی حتی دوربین دوست و محرم است و سوژه با او درد دل می کند و برایش اشک می ریزد ، مثل وقتی که محمود از ارتباطش با پدر و مادرش حرف می زند یا از احساسش به آفریقا جایی که نیاکان او از آنجا به بوشهر آمدند حرف می زند . اینجا دوربین یک پیام مشخص دارد که فیلم ساز به خوبی توانسته سوژه را مجاب کند تا زوایای مختلفی از وجود خود را بروز دهد ، که  در فیلمسازی مستند به اصطلاح فیلم اینجا خودروایتگر می شود و البته این فیلم چند وجهی است و همانطور که اشاره کردم چندین نوع روایت و چندین شخصیت از دوربین را شاهدیم برای دیدن ابعاد بسیاری از یک شخصیت . نمای دوربین هم به همین اندازه با ارتباط با موضوع صحبتی که در حال انجام است تغییر می کند و این مورد را می شود جاهایی که خود سوژه راوی است کاملا حس کرد».