اداره حفاظت محیط زیست استان مازندران مرگ بیش از ۲۳۰۰ پرنده مهاجر ازجمله چنگر معمولی، فلامینگو، مرغابی تلفرا و… را در تالاب میانکاله تایید کرده است. از سوی دیگر سازمان دامپزشکی نیز اعلام کرده است که علت مرگ پرندگان تالاب میانکاله سم بوتولیسم است؛ همان سمی که سال گذشته هم سبب مرگ ۴۰ هزار پرنده مهاجر در این تالاب شد.

حر منصوری عبدالملکی – فعال محیط زیست و مسئول تشکل زیست محیطی دیده‌بان در مازندران – درباره سم بوتولیسم و مرگ پرندگان مهاجر در میانکاله اظهار کرد:
عده‌ای بر این باورند که کاهش سطح آب تالاب میانکاله سبب تولید سم و مرگ و میر پرندگان شده است این درحالیست که طی سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۴ نیز کشور ایران با خشکسالی مواجه و تالاب میانکاله خیلی بیشتر از حال‌ حاضر خشک شده بود اما هیچ سند و گزارشی مبنی بر مرگ و میر گسترده پرندگان مهاجر در میانکاله طی آن سال‌ها وجود ندارد.

چنین مسئله‌ای نشان می‌دهد اتفاق جدیدی در میانکاله افتاده که مرگ و میر گسترده پرندگان مهاجر را به‌دنبال داشته است

پس از پایش و بررسی،‌ سازمان دامپزشکی اعلام کرد که باکتری‌ای به اسم  «کلوستریدیوم بوتولینوم» علت مرگ پرندگان است. این باکتری پیش‌شرط‌هایی برای فعالیت ازجمله نبود نور، نبود اکسیژن، دمای مناسب و… دارد و در این شرایط سم بوتولیسم تولید و مواد غذایی بستر تالاب را – که منابع غذایی پرندگان مهاجر هستند – سمی می‌کند.

درباره اینکه چرا در تالاب میانکاله سم بوتولیسم تولید می‌شود، هنوز تحقیقات و بررسی‌ها ادامه دارد اما یکی از دلایل و فرضیه‌های مهم که هم در گزارش دامپزشکی و هم در گزارش کمیته مشورتی میانکاله به آن اشاره شده است، ورود میزان قابل توجهی رسوب به تالاب میانکاله است.

بهار سال گذشته سیل گسترده‌ای در استان گلستان داشتیم که سبب شد میزان قابل توجهی گل و لای و رسوب از بالادست شسته و وارد تالاب میانکاله شود. میزان رسوب به‌قدری زیاد بود که در تصاویر ماهواره‌ای نیز کاملا مشخص است. از سوی دیگر در قسمت‌های غربی استان گلستان در همسایگی تالاب میانکاله تمام نهرها، رودخانه‌ها و بخش‌های سیل‌گیر که آب را وارد میانکاله می‌کردند عریض و عمیق شدند و شرایط را برای ورود گسترده‌تر رسوبات به میانکاله فراهم کردند.