علیرضا رئیسیان مشکل امروز خانه سینما را ساختار غلط آن می‌داند.
رئیس اسبق کانون کارگردانان و کارگردان و تهیه‌کننده سینما، در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران، درباره مهمترین کار هیئت مدیره جدید خانه سینما گفت: با توجه به آنچه در اساسنامه وجود دارد، هیئت مدیره خانه سینما نمی‌تواند امور اجرایی را انجام دهد و امور اجرایی وظیفه مدیر عامل است. صنوف هم که مستقل عمل می‌کنند. در واقع وظیفه هیئت مدیره سیاستگذاری و تصمیم گیری در امور کلان و نظارت بر حسن عملکرد مدیر عامل است.

او‌ افزود: خانه سینما دارای یک ساختار اشتباه است و باید درست شود؛ درست مانند قانون اساسی که نوشته شده و لزوم تغییر آن را همه می‌دانند، ولی هیچکس قدمی برای تغییر این ساختار غلط بر نمی‌دارد. دوازده سال پیش هیئتی برای تغییر ساختار خانه سینما تشکیل شد که در نهایت کار به جایی نرسید؛ چون اراده‌ای برای این کار نبود.

کارگردان فیلم «چهل سالگی» اضافه کرد: صنوف سینمایی از یک طرف کارکرد سندیکایی و از طرفی بار فرهنگی دارند و این‌ها با هم دچار تناقض است و همخوانی ندارد. نکته دیگر اینکه کارفرمایان و کارگزاران خانه سینما هم دارای منافع مشترک نیستند و تفاوت‌های آشکار در کار و برنامه هایشان دیده می‌شود. تمام این تناقضات باعث می‌شود هیچ وقت نتوانیم نتیجه گیری نهایی مثبتی راجع به کیفیت کاری خانه سینما داشته باشیم.

کارگردان فیلم «مردی بدون سایه» اظهار کرد: تا این تغییرات اساسی و پایه‌ای اتفاق نیفتد هیات مدیره‌ها می‌آیند و می‌روند، مصاحبه می‌کنند و حرف‌های مختلفی می‌زنند، اما هیچ مسئله مهمی که حتی به جریان فکری سینمای ایران کمک کند رخ نخواهد داد، چون دیگر آن شرایط تکراری خانه سینما و شاکله اشتباه ثابت مانده است مانند تحلیلی که در مورد فارابی و دیگر نهاد‌های سینمایی می‌توان انجام داد که کارکرد‌های مثبت ندارند، اما شاکله آنها به همان نحو باقی مانده است.

رئیس اسبق کانون کارگردانان تصریح کرد: امیدوارم مهمترین پیشنهاد هیات مدیره جدید خانه سینما تغییر ساختار باشد و تشکل‌های صنفی هم بتوانند رو به جلو حرکت کنند و توسعه یافتگی خود را نشان دهند. امیدوارم این تغییر ساختارها، در نهایت باعث شود حرفی که درباره تغییر ساختار سازمان سینمایی می‌زنیم نیز خریدار داشته باشد و این تغییر ساختار‌ در وزارت ارشاد هم اتفاق بیفتد. تا این اتفاق نیفتد نقد‌های ما به سیستم مدیریتی سینما به هیچ جا نخواهد رسید؛ چون خود ما تغییر نکرده ایم.