پیروز کلانتری مستند ساز و دبیر پروژه «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» در گفتگویی درباره آخرین وضعیت اجرایی این رویداد هنری گفت: رویکرد انجمن مستندسازان سینمای ایران به گونه‌ای پیوند دادن فضای مستندسازی با فعالیت‌های اجتماعی و تصویرهایی که با دوربین‌های ساده گرفته می‌شود، است. هرچند فضای حرفه‌ای مستندسازی با فضای ثبت زندگی روزمره از طریق دوربین‌ها و تلفن‌های همراه، تفاوت دارد، اما ما سعی کرده‌ایم شرایطی را فراهم کنیم که این ۲ گروه بتوانند آثار یکدیگر را ببینند و با هم مراوده داشته باشند.

وی بیان کرد: پیرو همین توجه و رویکرد، پروژه «کرونا و من؛ یک روایت تصویری» شکل گرفت که به گونه‌ای می‌توان آن گردآوری روایت‌های تصویری مردم از شرایط کرونا در کشور دانست. در این پروژه سه موضوع «خانه»، «شهر» و «روابط» را مورد توجه قرار داده‌ایم.

این مستندساز توضیح داد: هر کدام از این سه بخش به بخش‌های دیگری تقسیم می‌شود. در بخش شهر زیربخش‌های رفت‌وآمد، محله و کوچه، خرید، فضای کار، پیاده‌روی، گشت و تماشا، دیدار، فضای عمومی، فضای خاص، پاتوق، خورد و خوراک و مردم شهر را داریم. در بخش خانه زیربخش‌های اتاق خود، فضای خانواده، حیاط، تراس، پشت بام، اشیا، خورد و خوراک، مراقبت، ورود به خانه و خروج از خانه، همسایه، مجتمع مسکونی، خانه‌های روبرو، شب و روز را داریم. و در بخش روابط، زیربخش‌ها شامل پدر و مادر، همسر، فرزند، عشق، دیگری، با خود، خاطره، فضای مجازی، جدایی، آشتی، اشیا، طبیعت و حیوانات می‌شود.

وی تاکید کرد: آثاری که برای این پروژه در نظر گرفته شده است باید زیر ۷ دقیقه باشد، به این دلیل آثار مورد نظر باید زیر ۷ دقیقه ساخته شود که قرار نیست کارهای حرفه‌ای و کارگردانی شده و تخصصی ساخته شود بلکه باید به دنبال همان جنس نگاه و حس مردمی به موقعیت‌ها بروز پیدا کند.

کلانتری گفت: اینکه تا چه اندازه تولیداتی که از شرکت‌کنندگان ارائه می‌شود در روش زندگی در شرایط فعلی کرونا تأثیرگذار باشد را نمی‌دانم. اما این را هم باید گفت که ما در شرایط خاصی زندگی می‌کنیم و ثبت اینکه مردم در شکل گسترده‌تری و فراتر از هنرمندان و فعالیت‌های هنری چگونه با این شرایط مواجه می‌شوند، بسیار مهم است.

وی توضیح داد: در واقع این ثبت کردن لحظه‌ها و شرایط می‌تواند بخشی از کاری باشد که سینمای مستند چه به صورت حرفه‌ای و چه به صورت غیر حرفه‌ای به خوبی آن را انجام می‌دهد.

کلانتری در پایان گفت: در کنار بحث کرونا و ثبت لحظه‌ها، امیدوارم شرایطی فراهم شود که انجمن مستندسازان سینمای ایران هر سال، با هدف گردآوری روایت تصویری مردم موضوعی را انتخاب کند تا مردم آثار خود را به انجمن ارسال کند.