چهره‌پردازی از سال ۱۹۸۱ میلادی به بخش رقابتی جایزه اسکار وارد شد و به دنبال آن فصل جدیدی از این هنر در سینمای جهان آغاز شد.

 چهره‌پردازی از سال ۱۹۸۱ میلادی به یکی از موارد بخش رقابتی جایزه اسکار وارد شد و به دنبال آن فصل جدیدی از چهره پردازی در سینمای جهان آغاز شد. کار گریم یا چهره پردازی برای هر دوی چهره پرداز و هنرپیشه گریم شونده بسیار طاقت فرسا و سخت بوده و گاه ساعت ها و بلکه روزها به طول می انجامد تا آنجا که در اغلب استودیوهای فیلمسازی هالیوود بخشی با حضور روانشناس برای تحمل دشواری گریم ایجاد شده و در این زمینه روی آرامش و تحمل هنرپیشه ها در حین گریم کار و صحبت می شود.

«برد پیت» در نقش «بنجامین باتن»

پس از تماشای فیلم «مورد عجیب بنجامین باتن» می توانید تصور کامل از پیری برد پیت را در ذهن خود تصور کنید. هرچند شاید او در دوره پیری به اندازه ۲۲ سانتیمتر کوتاه نشود.

«جان ماتوزاک» در نقش «اسلات»(تنبل)

جان ماتوزاک یک فوتبالیست حرفه ای بود که در فیلم «گانیز»(احمق ها) در نقش «اسلات»(تنبل) بازی کرد. شخصیت او در این فیلم یک مرد بزرگسال با روحیه ولی دارای صورتی دفورمه و ترسناک است. گریم یا همان چهره پردازی این کارگتر در زمان خود در سال ۱۹۸۶ میلادی انقلابی در این فن محسوب می شد. این کارکتر امروزه همچنان یک نماد فرهنگی شناخته شده در هالیوود محسوب می شود.

«رالف فینس» در نقش «والدمورت»

در حالی که اکثر چهره پردازی های فاینس برای فیلم های «هری پاتر» توسط یک تیم جلوه های بصری خلق می شد، بینی مار مانند او در واقع با فناوری فوق پیشرفته انیمیشنی CGI خلق شده بود.

«ادی مورفی» در نقش همه شخصیت های فیلم

ادی مورفی دوست دارد تقریباً در همه فیلم هایش، خودش در همه نقش ها بازی کند. در «پروفسور دیوانه» (Nutty Professor) و بعداً در فیلم «نوربیت»(Norbit)، ادی نقش یک دسته از شخصیت ها را بازی می کند که تمام این بازی های او کاملاً قانع کننده هستند. می توانید بگویید آنها ادی هستند، اما او شخصیت فردی آنها را به خوبی بازی می کند به طوری که واقعاً مانند افراد مختلف به نظر می رسند.

«رابین ویلیامز» در نقش «خانم دابت فایر»

یکی از منتقدین سینما می گوید این روزها تماشای خانم دابت فایر اشک در چشم من جاری می کند. رابین ویلیامز بازیگر فقید به عنوان بهترین پرستار بچه جهان کار خارق العاده ای انجام داد و گریم بسیار خوبی داشت تا باورپذیری آن بیشتر شود. هشت مرحله مختلف چهره پردازی برای رسیدن به این قیافه کارکتر خانم «دابت فایر» وجود داشت که او مجبور به گذراندن آن مراحل بسیار زمان بر شد تا ظاهر کامل را بدست آورد.

«چارلیز ترون» در نقش «آیلین وورنوس»

«شارلیز ترون» در فیلم «هیولا»(Monster) واقعاً می خواست که مردم به بازی او توجه کنند نه به صورت زیبا (یا ابروهایش). این هنرپیشه استرالیایی در یکی از سنگین ترین بازی هایش در نقش « آیلین وورنوس» قاتل زنجیره ای با موفقیت ظاهر شد.

«جیم کری» در نقش «گرینچ»

پس از بازی کری در فیلم موفق«ماسک»، وی گفت که هرگز فیلم دیگری را که نیاز به تغییر شکل و گریم شدید داشته باشد، نخواهد ساخت. با این حال، هنگامی که به او پیشنهاد «گرینچ» در فیلم «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید»، پیشنهاد شد که نتوانست از آن بگذرد. او ظاهراً مجبور بود کلاسهایی را بگذراند که چگونه برابر اضطراب گریم صورتش مقاومت کند، زیرا چهره پردازی این کارکتر بسیار طاقت فرسا بود.

«رابرت داونی جونیور» در نقش «کرک لازاروس» به عنوان گروهبان ستاد لینکلن اوزیریس

داونی جونیور ممکن است در «تندر استوایی»(Tropic Thunder)  با کارکتر چهره سیاه گریم شده باشد، اما او با اختلاف بزرگترین شخصیت کل فیلم بود. و صادقانه باید اعتراف کرد که چهره پردازی او بسیار متقاعد کننده به نظر می رسد.

«هیت لِجِر» در نقش «جوکر»

هیت لجر با گریم شوالیه تاریکی، از جمله «لبخند گلاسگو» که به یکی از ماندگارترین و مشهورترین نمادهای چهره تبدیل شد، دستخوش تحولات بسیار دیوانه واری شد. در عوض، گفته می شود نقشی که لجر بر عهده گرفت، واقعاً تأثیر جدی بر روح و روان وی داشت.

بی شک بازی هیت لجر در نقش جوکر یکی از قدرتمندترین بازی های تاریخ سینمای هالیوود و جهان است. اسکار نیز نتوانست از این اوج شکوه بازیگری بگذرد و با این وجود که هیت لجر به رقابت اسکار نرسید و جان خود را از دست داد اما جایزه اسکار بهترین هنرپیشه را برای اولین بار به بازیگری داد که در قید حیات نبود.

«گَری اولدمن» در نقش «مِیسون ورگر»

گری اولدمن به آفتاب پرست بازیگری معروف است. وی به دلیل داشتن تنوع زیادی در نقش ها ، به لهجه های مختلف و گاهی اوقات آرایش بسیار زیبا (به عنوان مثال دراکولا) معروف است. اما اولدمن در «هانیبال»، به عنوان یک کودک وحشت زده و تغییر شکل یافته به نام «میسون ورگر» کاملاً غیرقابل تشخیص و شناسایی بود.

«دوگ جونز» در نقش «فاون»

دوگ جونز رویای طراحان چهره پردازی فیلم است. قد و ویژگی های دیوانه کننده او به این معنی است که او شخصیت های بسیار دیوانه ای را بازی کرده است. او بازیگر توانمند شخصیت های «فاون» و «Pale Man»(مرد نابالغ) در «هزارتو»ی پَن بود. او همچنین در فیلم های «تقلید» و «پسر جهنمی» ساخته «گیِرمو دل تورو» ایفای نقش کرده است.

«جان تراولتا» در نقش «ادنا ترنبلَد»

چه کسی می دانست که «جان تراولتا» می تواند نقش چنین زنی را آنچنان قابل قبول و متقاعد کننده بازی کند؟ ستاره فیلم «Pulp Fiction»(داستان های عامه پسند ساخته کوئنتین تارانتینو) نقش «ادنا ترنبلَد»در نسخه سال ۲۰۰۷ فیلم «Hairspray»(اسپری مو) در نقش بازی کرد.

«ران پرلمن» در نقش «پسر جهنمی»

بیش از ۳۵ هنرمند حرفه ای چهره پردازی برای تبدیل «ران پرلمن» به شیطان قرمز آتشین، «پسر جهنمی» با هم همکاری کردند. پرلمن مجبور بود ساعتها بنشیند در حالی که تیم گریم روی او کار می کرد.

«جان هارت» در نقش «مرد فیل چهره»

در «مرد فیل چهره» اثر «دیوید لینچ»، جان هارت فقید در نقش «جان مریک»، یک شخصیت تاریخی (با نام واقعی جوزف مریک) نقش آفرینی کرد که به دلیل بدشکلی های شدید صورت ناشی از یک بیماری نادر با عنوان «elephantiasis» (داءالفیل) شناخته می شود. چهره پردازی هارت بیش از هشت ساعت و  پاک کردن آن بعد از فیلمبرداری دو ساعت طول می کشید. به دنبال نمایش این فیلم و انتقاد بسیاری از تماشاچیان به اینچنین گریم بد شکلی، آکادمی اسکار نیز این سطح از تغییر شکل صورت را مورد انتقاد قرار داد.