«کریستوفر نولان» فیلمساز برجسته هالیوودی در یک کتاب جدید به انتقادات دیگر سینماگران از نوع طراحی صدا در آثارش اذعان کرد و گفت: این سبک از میکس، انتخاب خودمان بود.

این که طراحی صدا در آثار کریستوفر نولان اسباب کلافگی و درماندگی سینمادوستان شده چیز جدیدی نیست، اما حالا کاشف به عمل آمده کارگردانان دیگر نیز از نامفهوم بودن دیالوگ‌ها در فیلم‌های وی شکایت دارند.

بیشتر آثار نولان از بین‌ستاره‌ای گرفته تا شوالیه تاریکی برمی‌خیزد و انگاشته که امسال روی پرده رفت، این تصور را در بین تماشاگران ایجاد کرده که فیلمهای این سینماگر معروف بیش از اندازه بلند هستند. نولان در گذشته نیز از طراحی صدا در فیلمهای خود دفاع کرده بود و حالا در کتاب جدید تام شون با عنوان دگرسانی‌های نولان (The Nolan Variations) می‌گوید محافظه‌کاری‌ها درباره صدای سینمایی غافلگیرش کرده است.

وی درباره طراحی صدا در فیلم بین‌ستاره‌ای گفت: شکایت‌های فراوانی به دستمان رسید. دیگر فیلمسازان با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند فیلمت را دیدم، دیالوگ‌ها مفهوم نبودند. برخی گمان می‌کردند شاید مشکل از بلند بودن صدای موسیقی است اما حقیقت این است که خودمان می‌خواستیم صدا را به این شکل میکس کنیم.

نولان افزود: این میکس بسیار افراطی بود. این که چقدر افراد در مورد صدا محافظه‌کار هستند، غافلگیرم کرد. می‌توانید به هر شکلی که دوست دارید، فیلم بسازید و حتی از گوشی آیفون برای تصویربرداری استفاده کنید، کسی اعتراضی نمی‌کند. اما کافیست صدا را به شکل خاصی میکس کنید یا از فرکانس‌های خاص پایین‌تر استفاده کنید تا صدای همه درآید.

این فیلمساز معروف هالیوودی در ادامه در دفاع از تکنیک میکس و طراحی صدا در فیلم بین‌ستاره‌ای گفت: بخش عمده کار موسیقی هانس زیمر بود که با به کار بردن بم‌ترین نُت باعث می‌شود دلتان هری پایین بریزد. بعضی فرکانس‌های بسیار پایین هستند که به طور خودکار توسط نرم‌افزار فیلتر می‌شوند؛ زیمر همه این صافی‌ها را برداشت و بنابراین تمام فرکانس‌ها شنیده شدند. همین کار را در مرحله ضبط صدا نیز انجام دادیم. این یک میکس صدای مسحورکننده است. به خصوص اگر فیلم را در یک سالن سینمایی آیمکس تماشا کنید، فوق‌العاده است.