هوشنگ گلمکانی: دیروز با همکارم آقای محمود گبرلو که یکی از مجریان نشست‌های مطبوعاتی جشنواره بود صحبت می‌کردم، گفتم واقعا ضرورتی ندارد هر سؤال بی‌ربطی هم که به دستش می‌رسد، حتما مطرح شود، وگرنه چه نیازی به مجری؟ به نظرم مجری‌ها (که به واسطه روحیه و تجربه حرفه‌ای‌شان انتخاب می‌شوند) باید جلسه را طوری مدیریت کنند که «پروتکل‌های اخلاقی و حرفه‌ای» هم رعایت شود، حتی اگر در عمل، چنین پروتکل مدونی وجود نداشته باشد. پرسش‌هایی که در نشست‌های جشنواره مطرح می‌شود، به نوعی نماینده تفکر فعالان رسانه‌های سینمایی تلقی می‌شود و پرت بودن برخی از آن‌ها به حساب همه ما نوشته می‌شود. از طرفی اصولا جامعه ما چند سال است تشنه حاشیه و حاشیه‌سازی شده و این حاشیه‌ها اغلب اصل موضوع را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. دیدید که یک اشتباه بنده در توصیه به خانم شاکردوست برای برداشتن ماسک هنگام مصاحبه (با وجود فاصله فیزیکی لازم) چه جنجالی به پا کرد و با این که دقایقی بعد، در همان مصاحبه، از ایشان به خاطر برنداشتن ماسک تشکر کردم، کاربران مؤدب و آداب‌دان فضای مجازی چه واکنش‌های زیبایی نشان دادند.
امسال که گذشت؛ به نظرم مجریان نشست‌های مطبوعاتی باید طرح پرسش‌های همکاران را «مدیریت» کنند و این لزوماً به معنای سانسور نیست. هر پرسش پرت و غیرحرفه‌ای و گاه توهین‌آمیزی جایش در نشست مطبوعاتی یک جشنواره رسمی نیست. در غیر این صورت نیازی هم به مجری نیست و یک نوبت‌دهنده کافی است که به افراد اجازه بدهد هر کس از جا بلند شود و سوالش را شفاهی مطرح کند.