به گزارش خط سوم هنر، به نقل از صبا فیلم «سنگبال» جدیدترین ساخته آمین صحرایی به سی و یکمین جشنواره اس تی جونر کانادا راه یافت و به جوایز سالانه کانادا معرفی می‌شود.

آمین صحرایی دانش آموخته فیلمسازی، متولد دی ماه ۱۳۷۳ و دانشجوی برتر دارالفنون استعدادهای هنریِ جشنواره جهانی فیلم فجر است. او با فیلم اولش «مرگ تدریجی»، برنده چندین جایزه بین‌المللی و جوایز مهم جشنواره‌های داخلی از جمله فیلم کوتاه تهران و شصت و چهارمین جشنواره مطقه‌ای آسوریک شد. وی سابقه همکاری با رسول صدرعاملی، ابوالفضل جلیلی، شادمهر راستین و… را دارد.

آمین صحرایی در گفتگویی درباره موضوع فیلم «سنگبال» و ساخت آن توضیح داد: در این فیلم چند مفهوم عمیق دنبال می‌شود اما موضوع اصلی یک آسیب اجتماعی و پرداختن به سنتی قدیمی در خانواده به هنگام ازدواج است، اما چیزی که در بین مشکل اصلی نمایان می‌شود کاراکتر دختربچه‌ای است که فارغ از مشکلات اطرافش در دنیای کودکانه خود با دیدن عکس‌های کتاب «جاناتان مرغ دریایی» فکر اوج گرفتن و پرواز را در سر دارد.

وی افزود: یکی از مسائلی که بر سر آن حساسیت زیادی داشتم کاراکتر دختربچه بود که از بسیاری از بچه‌ها تست گرفتیم و در نهایت دختربچه‌ای را که به کاراکتر بسیار نزدیک بود توانستیم پیدا کنیم.

این کارگردان درباره اینکه چند سال است که به طور جدى فیلمسازى را آغاز کرده و سبک و فیلم‌های کدام فیلمساز را بیشتر می‌پسندد، بیان کرد: از سال ۹۴ وقتی تازه بیست ساله شده بودم، آثار بلاتار همواره من را تحت تاثیر قرار داده است و نیز فیلم‌های تارکفسکی که سبک خاص و شاعرانه‌ای دارند. به نظر من ایشان بالاتر از فن هنر، از ارتباط عمیقی با کائنات برخوردارند و این باعث می‌شود که کارهایشان بسیار خاص و شگفت‌انگیز و پر از حس زندگی و شاعرانگی باشد.

صحرایی درباره اینکه آیا فیلمنامه «سنگبال» قبل از ساخت جوایزی دریافت کرده است، عنوان کرد: بله، من هنرجوی برگزیده مدرسه دارالفنون جشنواره جهانی فیلم فجر بودم و فیلمنامه فیلمم از سوی تهیه‌کننده‌ای خارجی مورد استقبال قرار گرفت و نیز در پیچینگ موفق شد که جایزه بگیرد و در جشنواره منطقه‌ای آسوریک هم به عنوان کاندید بهترین فیلمنامه ساخته نشده حضور داشت. ولی بهترین اتفاقی که برای این فیلمنامه افتاد، این بود که توفیق داشتم آقای مازیار میری به عنوان مشاور در پروژه باشد و نیز شادمهر راستین که تهیه‌کننده فیلم قبلی من یعنی «مرگ تدریجی» نیز بود بسیار از فیلمنامه جدیدم استقبال کرد و تشویق‌های او بعد از دیدن نسخه ابتدایی فیلم بسیار به من انگیزه داد. اینکه استادانی با تجربه به فیلمت امید دارند که در اکران موفق خواهد بود، انگیزه‌ای وصف نشدنی در فیلمساز ایجاد می‌کند.

کارگردان فیلم «مرگ تدریجی» درباره اینکه هنرجوی دارالفنون بوده است، گفت: من هنرجوی دارالفنون بوده‌ام و این سعادت را داشتم که با دوستان فیلمساز از جاهای دیگر جهان آشنا شوم و نیز با استادان مهمی از جمله آقای پل شریدر نویسنده فیلم تحسین شده «راننده تاکسی»، کلاس فیلمسازی بگذرانم. البته پیش از آن مدرک فیلمسازی را دریافت کرده بودم ولی شرکت در این کلاس‌ها بسیار برای تجربه‌آموزی مفید بود.

کارگردان فیلم کوتاه «پنجره» درباره اینکه آیا موضوع و ژانر «سنگبال» مانند «مرگ تدریجی» است و همچنین درباره داشتن برنامه‌ای برای اکران آن، توضیح داد: فیلم «مرگ تدریجی» یک تریلر بود و در دهه سی می‌گذشت که با طراحی صحنه‌ای متفاوت و در قسمتی سوررئال و بیشتر به مساله فراطبیعی جهان‌های موازی می‌پرداخت، علاوه بر اینکه به بیماری روانشناختی هم اشاره می‌کرد.

وی افزود: «سنگبال» یک فیلم واقع گرا از آسیبی اجتماعی است و روایتی غافلگیرکننده با پایانی که به تراژدی شباهت خواهد داشت، چیزی که مخاطب را تا مدت‌ها درگیر می‌کند. این فیلم در جشنواره اس تی جونز کانادا قبول شده که معرفی به جوایز سالانه کاندا را دارد اما چون فیلم من پریمیر جهانی دارد احتمالا با مشورت با تهیه‌کننده دیگر فیلم به این نتیجه برسیم که جای فیلم را برای این جشنواره در سال دیگر نگه داریم و با جشنواره‌ای دیگر که معرفی به اسکار خواهد داشت شروع کنیم.

این فیلمساز درباره برنامه خود برای ساخت فیلم دیگری بیان کرد: فیلم دیگری به نام «خفقان» را در دست ساخت دارم و البته فیلم سینمایی که به تازگی ویرایش آن تمام شده و به دنبال تهیه‌کننده و جذب سرمایه برای ساخت آن هستم که مشاور فیلمنامه آقای جعفر گودرزی است و فیلم موضوع جدیدی در سینمای ایران را مطرح خواهد کرد. من روی مرحله نگارش فیلمنامه بسیار حساسیت به خرج می‌دهم و این چیزی است که به نظرم باید در آن سخت گیر بود و یکی از مشکلاتی که در سینمای ما وجود دارد همین مساله فیلمنامه است.

صحرایی در پایان درباره اینکه یک فیلمنامه خوب باید چه خصوصیاتی داشته باشد، گفت: اینکه بخواهیم در چند خط این موضوع را توضیح دهیم به نظر من اصلا ممکن نیست ولی چیزی که می‌توانم بگویم و بسیار مهم است، توجه محض به جزییات در نگارش فیلمنامه و بارها ویرایش آن و صبر است. عجول بودن هرگز برای نوشتن به نظر من درست نیست.