ششمین روز از برگزاری جشنواره «هنر زنده است» با نمایش فیلمی از کارگردان مطرح ترکیه‌ای با روایتی آخرالزمانی که در آن انسان‌های باقی‌مانده یا در بقایای شهرها مستقر هستند یا در مزرعه‌هایی که زیر کشت رفته‌اند، همراه شد.

جشنواره «هنر زنده است» با این هدف برگزار شد که به دنیا نشان دهد در روزگاری که سایه مرگ پابه پای آدم‌ها می‌آید، هنر می‌تواند با هوشمندی و لطافت امید تزریق کند. این جشنواره که از منظر گستردگی در پوشش انواع هنرها از فیلم، موسیقی و تئاتر گرفته تا دیجیتال آرت‌ منحصر به فرد است، شش روز را پشت سر نهاد. در این گزارش مروری داریم بر آنچه در روز ششم اتفاق افتاد. 

روز ششم جشنواره در یک جمعه بارانی از روزهای آخر اسفند برگزار شد اما با وجود باران تندی که هوای تهران را بهاری کرده بود، مخاطبان باز هم به سالن‌های باغ کتاب تهران آمدند و جشنواره را همراهی کردند. نمایش فیلمی از یک کارگردان مطرح ترکیه‌ای که آوازه آثارش را از جشنواره‌های ونیز و برلین شنیده بودیم، در جشنواره اتفاقی بود که با استقبال مخاطبان همراه شد. فیلم سینمایی گندم به کارگردانی سمیح کاپلان‌اغلو در سالن اصلی به نمایش گذاشته شد.

سمیح کاپلان اغلو در این فیلم با روایتی آخرالزمانی داستانی را روایت می‌کند که در آن انسان‌های باقی‌مانده یا در بقایای شهرها مستقر هستند یا در مزرعه‌هایی که زیر کشت رفته‌اند. در مناطقی که «سرزمین‌های مردگان» نامیده می‌شوند نیز مهاجرانی از خشکسالی و بیماری‌های مسری‌ رنج می‌برند که از لحاظ ژنتیکی مشکلات خاص خودشان را دارند.

سیاره رو به نابودی به روایت فیلمساز ترکیه‌ای

این کارگردان ترکیه‌ای پیامی را هم برای جشنواره فرستاده و در این پیام از علاقه خود به حضور در این رویداد گفت و از کرونا که باعث این دوری شده گلایه کرد. کاپلان اغلو در بخش‌هایی از این پیام به ایده خود برای ساخت این اثر اشاره کرد و گفت: من نوشتن گندم را در سال ۲۰۱۱ آغاز کردم و در سال ۲۰۱۳ به‌دنبال مکان‌هائی بودم تا فیلمبرداری را شروع کنم: آن زمان چنین تصور می‌کردم که نابودی اقلیم‌های سبز در آینده دور صورت می‌گیرد اما دردمندانه می‌گویم که آن اتفاق بسیار زودتر از تصور من رخ داد: ما در حال کشتن و نابودی سیاره‌ای هستیم که حیات ما وابسته به آن‌ است. جنگ‌ها ، مهاجرت‌ها و نابودی مراتع و جنگل‌ها و در این روزها بیماری همه گیر کرونا، دست به دست هم داده‌اند و تا نابودی سیاره‌مان را ممکن سازند.

روز فیلم کوتاهی‌ها

روز ششم را باید روز فیلم کوتاهی‌ها نامید. سانس اول و سوم روز جمعه به تکرار آثار کوتاه برانازا (برادری از خشکی‌ها)، گوشزد، اجباری، شرعی، راهی، گذشته نهان از من، پشت‌پنجره‌ها، همه بهم می‌گن عمو کریم تو هم بگو عموکریم، تاوان، کاکل، خوره، بچه‌زمستون و استارلت اختصاص داشت و اختصاص این میزان فرصت برای نمایش آثار کوتاه اتفاق نویی است که نظیر آن را در جشنواره‌های دولتی ندیده‌ایم.

علاوه بر این ۲۵ فیلم کوتاه هم در سالن شماره هشت باغ کتاب به نمایش درآمد که به نسبت روزهای دیگر روز شلوغ و پر مخاطبی هم بود. سانس آخر سالن اصلی هم مانند هر روز میزبان فیلم‌های کوتاه بود که شامل سنگ‌بال، بی‌ریختی، سمینه، شنل، منهای دو، نوستالژیا و خونه ما می‌شود. 

چهار جشنواره در دل یک جشنواره 

این جشنواره توانسته چهار جشنواره را در دل خود جای دهد و همه اعضای خانواده هنر را در کنار هم ببیند. علاوه بر آثار سینمایی کوتاه و بلندی که در جشنواره هستند چندین گروه موسیقی و تئاتر در بخش‌های مختلف جشنواره را همراهی می‌کنند و از بخش‌های مختلف موسیقی می‌توان به گروه‌های آوازی آقایان و بانوان، موسیقی الکترونیک و اجراهای گروهی اشاره کرد.

تئاتری‌ها هم در دسته‌بندی‌های متعدد از جمله پرفورمنس، صحنه‌ای، عروسکی، موزیکال، مونولوگ و خیابانی رقابت می‌کنند. بخش دیگر هم که در نوع خود جدید و منحصر به فرد است، دیجیتال آرت و هنرهای آمیخته با تکنولوژی است که پرداختن به آن در این جشنواره طرحی نو است که می‌تواند زمینه‌ساز توجه به این هنر نوین باشد. 

جشنواره «هنر زنده است» از دهم تا ۲۱ اسفند به صورت برخط و حضور محدود با رعایت پروتکل‌ها در مجموعه باغ کتاب در چهار بخش موسیقی، تئاتر، دیجیتال‌آرت و سینما برگزار می‌شود.