ناصر ممدوح دوبلور مطرح کشورمان پس از سال‌ها اجرا و بازیگری در صدا و سیما با دنیای تصویر وداع کرد و گفت: خاطراتم در “راه شب” و “اغما” از یادم نمی‌روند.

صدا و چهره‌اش ما را یادِ آثار ماندگار و منحصر به فردی می‌اندازد. هنرمندی که اول خودش را گوینده و دوبلور می‌داند بعد بازیگر! از او به عنوان یکی از مدیران دوبلاژ موفق نام می‌برند که سابقه طولانی در زمینه گویندگی فیلم‌های مستند دارد. 

او درباره اثر مورد علاقه‌اش گفت:  سریال “راه شب” را خیلی دوست داشتم، چون سوژه‌ها و داستانش واقعی بودند. از طرفی نقش خودم یعنی گوینده و مجری را بازی می‌کردم؛ همیشه خاطرات این سریال در ذهنم می‌ماند.

ممدوح درباره خداحافظی  از اجرا و بازیگری و دنیای تصویر گفت: دیگر نمی‌خواهم جلوی دوربین ظاهر شوم، اما این به معنی خداحافظی از عرصه هنر نیست. من مدتی در جلوی دوربین مسابقات، فیلم‌ها و سریال‌ها اجرا کرده‌ام حتی برنامه‌ای برای پیشکسوتان دوبله روی آنتن داشتم. همه این کارها حکم زنگ تفریح را برای من دارد. بازیگری حرفه اصلی من نیست و همیشه دوبله را دوست داشتم و دارم. 

وی دلیل کناره‌گیری را باز کردن فضا برای کاربلدهای این حوزه و جوانان با استعدادی که می‌توانند بازیگران خوب و درخشانی برای دنیای تصویر باشند عنوان کرد و گفت:‌ من در سال ۱۳۸۴ در “راه شب” داریوش فرهنگ بازی کردم اما الان احساس می‌کنم دیگر توانایی‌های آن زمان را ندارم. از طرفی تعداد سوژه‌های خوب هم بسیار کم شده‌اند؛ بسیاری از کاربلدهای این حوزه بیکار شده‌اند و یا وجود هنرمندانِ‌حوزه‌های دیگر در بازیگری باعث می‌شود جوانانِ با استعداد این حوزه دیرتر معرفی شوند،‌ این مسائل هم آزارم می‌دهد. من که از ابتدا گوینده فیلم‌ها بوده‌ام و کماکان این حرفه را دنبال می‌کنم.  

ممدوح تأکید کرد: خاطرات خوبی از دنیای تصویر دارم اما همیشه برایم زنگ تفریح بوده و حرفه اصلی من گویندگی فیلم است. با پیشنهادی واردِ دنیای تصویر شدم که آنجا هم نقش خودم یعنی گویندگی را بازی کردم. “راه شب” آموزنده بود و البته کارهای دیگری هم که پیشنهاد شدند و ایفای نقش کردم آن‌ها هم کارهای مؤثر و ارزشمندی بودند. متأسفانه پیشنهادهای امروز خوب نیستند و نمی‌دانم چرا آن کارهای اپیزودیک و دغدغه‌مند فراموش شدند؟ همیشه آن روزها را به خاطرم می‌آورم که چه کارهای خوبی ساخته می‌شدند. 

این دوبلور پیشکسوت به سایه سنگین کرونا بر همه شغل‌ها خصوصاً دوبله، اشاره کرد و افزود: زمانی دوبله درست و اصولی پیش می‌رفت و هرکسی نمی‌توانست به دوبله بیاید اما الان هرکسی در خانه‌اش کامپیوتر دارد و با کمی آگاهی نسبت به مسائل فنی و تغییر صدا،‌ فیلمی دوبله می‌کند و راهی ماهواره‌ها و شبکه‌های دیگر می‌شود. همه‌چیز ماشینی شده و از آن اصالت خودش خارج شده است. متأسفانه کرونا هم آمده و همه‌چیز را تحت‌الشعاع قرار داده و کیفیت‌ها آرام‌آرام افت کرده است.

وی خاطرنشان کرد: کرونا امروز خیلی از پروژه‌ها را تعطیل کرده، تئاتری‌ها نمی‌توانند روی صحنه بروند و سینماها یا تعطیل‌اند و یا آن حال و هوای گذشته را ندارند. با وجود ضدعفونی‌ها و پروتکل‌های بهداشتی که در استودیوها رعایت می‌شود باز هم دوبلورها انفرادی می‌روند و فیلم دوبله می‌کنند. این خودش هم یک آسیب است و نمی‌تواند مثلِ گذشته حسّ و ادراک دیالوگ‌ها و فضای فیلم را به خوبی دربیاورد. هیچ‌وقت آرزو نداشتم به جای کاراکتری صحبت کنم و یا در فیلمی حضور داشته باشم اما به مستند علاقه داشتم که در خیلی از آن‌ها افتخار همکاری داشتم. 

ممدوح اعتقاد دارد سریال‌های تلویزیونی آن دلچسبی گذشته را ندارند و مثلِ گذشته مخاطب را با دغدغه‌هایشان همراه نمی‌کنند، گفت: سریال‌های تلویزیونی روز به روز ضعیف‌تر می‌شوند. باید سوژه‌ها و فیلمنامه‌ها آن مثلِ گذشته بتواند با دغدغه‌هایش، جامعه را همراه کند اما این اتفاق نمی‌افتد. باید از بازیگران و عوامل سازنده کاربلد بهره ببریم تا مردم دوباره جذبِ کارهای ما باشند و به سراغ مدیوم‌های دیگر نروند. برای همه آرزوی سلامتی دارم این کرونا اذیت می‌کند و هشدارها را جدی بگیرید تا بتوانیم این ویروس و اپیدمی را هرچه زودتر شکست بدهیم.