معماران و بزرگان سینمای ایران پاسخ بدهند که برنامه‌شان برای حضور فیلم‌های ایران در جشنواره‌های خارجی که محلی برای صدور فرهنگ ایرانی و اسلامی است، چیست؟
با معرفی فیلم سینمایی «خورشید» به نمایندگی ایران برای حضور در مراسم اسکار امسال، پرونده اسکار سینمای ایران بسته شد تا ببینیم آیا این فیلم سینمایی می‌تواند در مراسم اسکار نامزد و سپس موفق به دریافت جایزه شود یا خیر؟

اما نکته جالب در پرونده اسکار امسال فهرست فیلم‌هایی است که برای بررسی نمایندگی اسکار انتخاب شده بودند؛ فیلم‌هایی مانند «مردن در آب مطهر»، «خانه پدری» و چند فیلم دیگر که حتی حضورشان در این فهرست نیز جای تعجب دارد.

از خانه پدری تا مردن در آب مطهر برای اسکار!

آیا واقعاً فیلمی که حتی به طور طبیعی در سینمای ایران نه مخاطب دارد و نه قدرت فروش و البته تصویری بسیار زننده و کریه از ایران نمایان می‌کند، می‌تواند شایستگی حضور در مراسم اسکار داشته باشد؟ معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی قطعاً با همراهی اعضایی با تجربه و سینماشناس اقدام به انتخاب این فیلم‌ها برای بررسی نمایندگی در اسکار کرده است. از این اعضای محترم و نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی سؤال می‌کنیم که آیا فیلم‌هایی مانند «مردن در آب مطهر» که حتی در نشست خبری جشنواره فیلم فجر توسط منتقدین مورد نقد قرار گرفته بود که سیاه‌نمایی می‌کند و یا فیلم «خانه پدری» که به اندازه یک پرونده درباره این فاجعه سینمایی در رسانه‌ها بحث شده است، قابلیت حضور در مراسم اسکار را دارند؟

البته سینمای ایران آن‌قدر در فیلم خوب فقر دارد که باید به اعضای محترم حق داد که برای انتخاب یک فهرست ۱۰ تایی دچار مشکل شوند اما در هر حال حضور چنین آثاری در این فهرست جای تعجب دارد.

نماینده واقعی سینمای ایران کیست؟

فیلم «خورشید» ساخته مجید مجیدی کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران به عنوان اولین کارگردانی که سینمای ایران را تا مرز پیروزی در اسکار برد، شانس خوبی برای موفقیت است خصوصاً آنکه در مراسم‌های سینمایی مانند ونیز مورد تقدیر قرار گرفت و خصوصاً از پخش جهانی معتبری برخوردار است که یکی از عوامل انتخاب نماینده اسکار محسوب می‌شود. فیلم «درخت گردو» و یا «شنای پروانه» نیز از فیلم‌هایی بودند که می‌توانستند در اسکار شانس و موفقیت بالایی را داشته باشند.
بنابراین امسال سینمای ایران برای حضور در اسکار حداقل سه فیلم سینمایی را در نظر داشت که البته هیچ‌کدام از این سه فیلم نماینده واقعی و تمام و کمال سینمای جمهوری اسلامی ایران نیستند اما آثاری در خور احترام و تقدیرند.

مبنای سینمای ایران برای حضور در اسکار چیست؟

مسأله مهم این است که چه زمانی سینمای ایران تصمیم به داشتن رویکردی جدی، پروتکلی، آئین‌نامه‌ای و نظام‌مند برای حضور در مراسم‌های خارجی دارد؟ یکبار فیلم‌های مستقل به صرف داشتن پروانه نمایش در جشنواره‌های خارجی حاضر می‌شوند در حالی که نه اثر کیفی درخور توجهی‌اند و نه محتوای خوبی در بر دارند.

یکبار دیگر فیلم‌های نزدیک به جریانات سیاسی؛ یکبار روشنفکر و مستقل و یکبار مستند و خلاصه که هربار فیلمی با شیوه‌ای متفاوت!

پس باید گفت که در تمام این ۴۰ سال سینمای ایران رویکرد و مبنای دقیق و مستدل خود را برای حضور در مراسم اسکار و دیگر مراسم‌های سینمایی روشن نکرده است.

همین عدم مبنا باعث شده است که یکباره با خبر می‌شویم که فیلمی که رسماً علیه نظام و ملت ایران است در جشنواره فلان مورد تقدیر قرار می‌گیرد و به حیثیت خودِ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ایران توهین می‌کند و البته جایزه خود را زیر بغل زده و با لخندی بر لب وارد فرودگاه تهران می‌شود.

در حالی که اغلب کشورها برای مراسم اسکار رویکردی نظام‌مند و روشن دارند که باعث می‌شود تا فیلم‌های آنان با جهتی روشن و عموماً در راستای منافع ملی آنان در اسکار حاضر باشند.

بد نیست معماران سینمای ایران که آنان را به عنوان بزرگان و پدران سینمای ایران می‌نامند پاسخ بدهند که برنامه‌شان برای حضور فیلم‌های ایران در مراسم‌های سینمایی خارجی که به مثابه محل صدور پیام ایرانی و اسلامی و فرهنگ کشور ما است، چیست؟