فرزاد مونمن: استفاده از كودكان در پروژه‌هـاى سينمائى، آدابى دارد كه انگار بدانهـا پايبند نيستيم

پس از انتشار خبر غرق شدن خانواده ایرانی غرق شده در کانال مانش، یکی از فیلمسازان به نام محمدحسین مهدویان با انتشار ویدیویی کوتاه از دختربچه این خانواده اعلام کرد که از او برای بازی در فیلم «درخت گردو» تست بازیگری گرفته است.
نکته تامل‌برانگیز در باره این ویدیوی کوتاه، اصرار شخص فیلمساز به گریه انداحتن این دختربچه است که همین نوع رفتار مهدویان مورد انتقاد شدید اهالی سینما قرار گرفت. برخی انتشار این ویدیو را تلاشی تبلیغاتی برای لانسه کردن فیلم «درخت گردو» می‌دانند که سازندگانش در رقابتی پنهان سعی دارند با توسل به آن و با تحت تاثیر قرار دادن اعضای کمیته انتخاب، این فیلم را به عنوان نماینده بهتر سینمای ایران برای اسکار معرفی کنند!
به هر حال انتشار ویدیو برخلاف قصد دست‌اندرکاران «درخت گردو»، تبدیل به عملی معکوس علیه آنها شد و بر اساس شنیده‌ها، شانس احتمالی‌اش برای قرار گرفتن در فهرست کاندیداهای کمیته انتخاب را نیز از دست داده است.
فرزاد موتمن از جمله سینماگرانی است که در یادداشتی در صفحه اینستاگرامش، انتشار ویدیوی تاثربرانگیز تست بازیگری آنیتا ایران‌نژاد توسط مهدویان را مورد نکوهش قرار داده.
آنچه در پی می‌آید نوشته فرزاد مونمن است:

انتشار تست بازیگرى آنیتا ایران‌نژاد توسط آقاى مهـدویان، از یک سو سرنوشت تراژیک این دختر نه ساله را که هـمراه با پدر، مادر و برادر کوچکترش، قربانى امواج مانش (کانال انگلیسى) شد ، را نمادین تر و بى‌رحمانه تر از قبل، مقابل ما مى‌گستراند، چندانکه شاید از این پس، یاد و خاطره این خانواده کرد ایرانى، آیکون بخش گسترده‌اى از مردم فلات ما باشد که چنان به تنگ آمده‌اند که به هـر وسیله‌ ممکن، زندگى آرامترى را هـر جا به جز زادگاه خود جستجو می‌کنند و از سوى دیگر به یادمان مى‌آورد که استفاده از کودکان در پروژه‌هـاى سینمائى، آدابى دارد که انگار بدانهـا پایبند نیستیم. راه درست براى انتخاب بازیگر خردسال، استفاده از کودکانی‌ست که دوره دیده‌اند، کلاس رفته‌اند‌، حرفه‌اى هـستند، آمادگى روحى و روانى براى آنکه جلوى دوربین قرار بگیرند دارند، ترجیحاً قبلاً بازى کرده اند، نه اینکه “بچه مردم” را بیاوریم و از او بخواهـیم گریه کند.
در فیلم تلویزیونى “آذر”، یکى از شخصیت‌هـا کودکى بود که به “سیندروم داون” مبتلاست. هـمه توصیه کردند که از کودکى که واقعاً دچار “عقب ماندگى” ذهـنى ست استفاده کنم، اما با توجه به شناختى که از روحیه شکننده و آسیب‌پذیر این نوع کودکان داشتم، به هـیچ عنوان حاضر نشدم که چنین کارى را انجام بدهـم و از یک پسربچه بازیگر که سابقه کار در چندین پروژه را داشت استفاده کردم ، اما پیش از فیلمبردارى به اتفاق او در کلاس‌هـاى بهـزیستى که مخصوص کودکان مبتلا به “سیندروم داون” تشکیل می‌شد شرکت کردیم تا با حال و هـواى این کودکان آشنا شویم.
تا کنون در دو فیلم سینمائى و یک فیلم تلویزیونى با پنج بازیگر خردسال کار کرده‌ام. هـمگى تجربه قبلى داشتند و پس از فیلم من هـم در پروژه‌هـاى دیگرى ظاهـر شدند. یکى از آنهـا که سال‌هـاى جوانى را می‌گذراند، کماکان بازى می‌کند، دیگرى دانشجوى سینماست، یکى از آنهـا که نوجوان است، سال پیش سر کلاس کارگردانى من حاضر شد و …این وظیفه “خانه سینما”ست که در این رابطه قوانینى را مدون و کتبى نماید تا هـمه فیلمسازان، موظف به رعایت آنهـا باشند.